Analizowano
dokumentację osób,
u których zdiagnozowano WS a prezentowały objawy zespołu jelita
wrażliwego (IBS). Grupę kontrolną stanowili pacjenci z celiakią
(CD) i pacjenci z IBS.
Wyłoniły
się dwie grupy: pierwsza tylko z wrażliwością na pszenicę, druga
z wieloraką nadwrażliwością pokarmową.
W
całej grupie pacjentów z WS częściej, niż w grupie kontrolnej z
IBS, występowała niedokrwistość, utrata masy ciała,
nietolerancja pszenicy – zgłaszana z codziennego doświadczenia,
zmiany atopowe i alergie pokarmowe w okresie niemowlęcym.
Ponadto
grupa ta przejawiała częściej obecność przeciwciał IgG, jak i
IgA przeciwko gliadynie. W ocenie cytometrycznej, występowała także
podwyższona aktywacja (pobudzenie) bazofilów. Główną cechą
histologiczną pacjentów z WS była infiltracja eozynofilami błony
śluzowej okrężnicy i dwunastnicy.
Gliadyna
to główny składnik białkowy w glutenowej frakcji pszenicy.
Bazofile
– rodzaj białych krwinek odgrywających istotną rolę w reakcji
alergicznej.
Eozynofile
–inny rodzaj białych krwinek niszczących obce białka, np.
alergenne.
Wyniki
potwierdzają, że wrażliwość
na pszenicę nie
związana z celiakią może
stanowić odrębną jednostkę chorobową. Autorzy sugerują ponadto
istnienie dwóch odrębnych grup osób z tym zaburzeniem. Pierwsza
wykazuje cechy bardziej podobne do celiakii, a druga bardziej
zbliżone do alergii pokarmowych.
Źródło:
The
American Journal of Gastroenterology, 24 lipca 2012 r. (on-line)
