Otrzymywali oni ten sposób leczenia, polegający na próbie usuwania metali ciężkich z organizmu, w okresie od 1 do 7 miesięcy.
Z
pięciu badań cztery wykazały mieszane rezultaty – pozytywne i
negatywne skutki dla każdego z uczestników. W jednym wszystkie
wyniki były pozytywne. Jednak po głębszej analizie autorzy studium
odkryli „niedociągnięcia metodologiczne” w procedurze. W kilku
badaniach dzieci poddawane były, oprócz chelatacji, licznym zabiegom
jednocześnie co uniemożliwia stwierdzenie, czy wyniki pozytywne
można przypisać tylko tej metodzie leczenia.
W
ankiecie internetowej więcej niż 7 procent rodziców stwierdziło,
że próbowało chelatacji w leczeniu swoich dzieci.
Substancje
chemiczne stosowane w chelatacji mogą potencjalnie wiązać się z
poważnymi skutkami ubocznymi takimi jak: gorączka, wymioty,
nadciśnienie, niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca i
hipokalcemia.
Większość rodziców jednak pragnie niczego nie zaniedbywać i jest gotowa próbować czegoś, co ich zdaniem może pomóc dziecku. Wyniki takich studiów niekoniecznie mają wpływ na ich decyzje. Ilość przebadanych pod kątem skuteczności chelatacji dzieci jest jeszcze stosunkowo mała i może to stanowić zachętę do dalszych badań. Autorzy tej analizy mają nadzieję, że przyczyni się ona do dokonywania świadomych wyborów metody leczenia dzieci z autyzmem.
Większość rodziców jednak pragnie niczego nie zaniedbywać i jest gotowa próbować czegoś, co ich zdaniem może pomóc dziecku. Wyniki takich studiów niekoniecznie mają wpływ na ich decyzje. Ilość przebadanych pod kątem skuteczności chelatacji dzieci jest jeszcze stosunkowo mała i może to stanowić zachętę do dalszych badań. Autorzy tej analizy mają nadzieję, że przyczyni się ona do dokonywania świadomych wyborów metody leczenia dzieci z autyzmem.
ScienceDaily, 29 listopada 2012 r.
tutaj
Research in Autism Spectrum Disorders, vol. 7(1), styczeń 2013 r.
tutaj
