We
wcześniejszym badaniu oceniano ponad 55 tys. dzieci, w wieku od 7 do
12 lat, przy zastosowaniu kryteriów DSM-IV. W obecnym badaniu,
zastosowano kryteria DSM-5 do ponownej oceny 292 dzieci z objawami
autyzmu uczestniczących w tym poprzednim. Około
83% dzieci posiadających diagnozę autyzmu, w oparciu o stare
kryteria, dostało również taką diagnozę wg DSM-5. Około 14%
miało diagnozę SCD.
Zaburzenia
komunikacji społecznej to
nowa jednostka zaproponowana wraz ze zmienionymi kryteriami dla
autyzmu w DSM-5. Opisuje ona osoby, które przejawiają trudności
społeczne i komunikacyjne, jednakże bez występowania powtarzalnych
zachowań lub stereotypowych i ograniczających zainteresowań
typowych dla autyzmu. Jak wiemy, w DSM-5 połączono wcześniejsze
podtypy autyzmu w jedną jednostkę – zaburzenia ze spektrum
autyzmu (ASD). Więcej o planowanych zmianach w DSM-5 pisałem w
lutym 2010r. i październiku 2012 r.
Autorzy
wysuwają następujące wnioski:
1) z
grupy dzieci, które miały wcześniej diagnozę całościowe
zaburzenie rozwojowe nieokreślone inaczej
(PDD-NOS), 71% otrzyma teraz diagnozę ASD, 22% SCD i 7% inne
zaburzenie niż autyzm;
2)
u tych, u których wcześniej zdiagnozowano zespół Aspergera, 91%
będzie teraz miało diagnozę ASD, 6% SCD i 3% inne zaburzenie niż
autyzm;
3)
z tych z wcześniejszą diagnozą autyzmu, 99% będzie teraz
zdiagnozowane jako ASD i 1% SCD.
Nowa
diagnoza „zaburzenia
komunikacji społecznej” (SCD) wywołuje
obawy wśród wielu rodzin, ponieważ nie ma do tej pory żadnych
wytycznych dotyczących terapii SCD. Autorzy badania sugerują, że
dopóki nie zostanie udowodnione inaczej, metody terapii i leczenia
powinny pozostać takie same lub podobne dla ASD i SCD.
Źródła:
„A
Comparison of DSM-IV PDD and DSM-5 ASD Prevalence in an Epidemiologic
Sample”
Journal
of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry
23 stycznia 2014 r.
23 stycznia 2014 r.
ScienceDaily,
27 stycznia 2014 r.
