W
uzupełnieniu do wpisu z ubiegłego tygodnia dotyczącego związku
cukrzycy u matki z zaburzeniami ze spektrum autyzmu chcę przedstawić
w skrócie najważniejsze, z perspektywy autyzmu, fragmenty pewnej
polskiej pracy. Dorota Pawlik i Renata Radziszewska z Kliniki
Neonatologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego omawiają
w zarysie stan wiedzy na temat wpływu cukrzycy u matki na rozwój
potomstwa.
Cukrzyca
ciążowa (GDM) należy do najczęstszych powikłań występujących
w czasie ciąży. Zarówno cukrzyca ciążowa, jak i przed ciążowa
u matki są odpowiedzialne za szereg powikłań w okresie
okołoporodowym i noworodkowym.
W
2013 r. ok. 17 procent żywych urodzeń na świecie stanowiły dzieci
kobiet, u których w ciąży występował wysoki poziom glukozy.
U ok. 20% kobiet ciężarnych przyczyną tej nieprawidłowości była
cukrzyca typu 1 lub częściej typu 2, występująca przed zajściem
w ciążę. Pozostałe 80% przypadków to nietolerancja glukozy
rozpoznana dopiero w trakcie trwania ciąży, tzw. cukrzyca ciążowa.
Jej przyczyną, podobnie jak w typie 2 cukrzycy, jest oporność na
insulinę, niepozwalająca na metabolizowanie dostarczanej do
organizmu glukozy.
W
przypadku cukrzycy potencjalnymi czynnikami uszkadzającymi są
hiper- i hipoglikemia, hiperketonemia, zaburzenia gospodarki
lipidowo-białkowej. W zaawansowanych postaciach choroby dodatkowym
elementem naruszającym rozwój płodu są zmiany morfologiczne w
ścianach naczyń włosowatych i tętnic, ograniczające
funkcjonowanie łożyska.
Badanie
wideo EEG wykonane w grupie donoszonych noworodków matek z cukrzycą
wykazało zaburzenia funkcji układu nerwowego oraz mniejszą
dojrzałość struktur mózgowych. Znamienne jest to, iż w
przypadku, kiedy poziom hemoglobiny glikowanej wynosił mniej niż
6%, co przemawia za homeostazą glikemii, dojrzałość mózgu
odpowiadała dojrzałości noworodka zdrowego. W grupie dzieci
starszych, których matki chorowały na cukrzycę w czasie ciąży,
stwierdzano znamiennie częściej obniżony wskaźnik IQ, zaburzenia
mowy i rozwoju motorycznego, deficyty uwagi czy nadpobudliwość.
W
badaniach obserwacyjnych stwierdzono, iż efektywna redukcja powikłań
cukrzycy nie zależy wyłącznie od zapewnienia homeostazy glikemii.
Bardzo ważne jest, aby tym działaniom towarzyszyły zachowania
prozdrowotne w postaci prawidłowego odżywiania oraz zapewnienia
odpowiedniej aktywności fizycznej.
Źródło:
„Cukrzyca
u matki i jej konsekwencje dla dziecka”
